Seaworld en Aquatica

Maandag 1 mei stond op de planning dat we naar de Keys zouden gaan, maar door ons ingewikkeld democratisch stemsysteem, 2 tegen 1, ging dat niet door. De enige die hier treurig over was, was ik, Deborah. Ik had me wel verheugd op een lekker stukje Key Lime Pie. Nu moet ik thuis weer aan de bak om gewone Lime Pie te maken. Jammer.

Het voordeel van het skippen van de Keys is dat we 2 dagen meer hebben in Orlando. En dat betekend dat we gebruik kunnen maken van onze 14 dagen onbeperkt entree voor Seaworld en Aquatica! Seaworld stond bij Zillah en René hoog op de lijst. Die wilden heel graag naar Shamu. Bij mij stond Seaworld helemaal onderaan op de lijst. Eerder bovenaan het lijstje liever niet. Maar samen uit, samen thuis. Dus een compromis gevonden. Zillah en René naar de dierenshows en Deborah op een bankje in de zon.
Seaworld is een relatief klein park en zwaar verouderd. Op de dierenshows na waren er 3 achtbanen, waarvan er 1 gesloten was, en 1 waterachtbaan. Het park zelf was behoorlijk uitgestorven, wat waarschijnlijk kwam omdat het weer eens bloedverziekend heet was en ontzettend vochtig. Er hing regen in de lucht.

Alle achtbanen waren zo rustig dat Zillah overal achter elkaar in kon zonder rijen. Hoe lekker is dat? Halverwege de dag had iedereen het park wel gezien en dachten we een Universal stunt uit te kunnen halen. De waterachtbaan. Verkoeling voordat we weer richting huisje gingen. Dus niet. Hier was wel een wachtrij en wat voor 1! 40 minuten zonder enige beweging. Dus na een kwartier op dezelfde plek te hebben gestaan hielden we het voor gezien. We gingen maar gewoon naar huis en hadden ook nog genoeg energie om uitgebreid buiten de deur te gaan eten.

Van een dagje Seaworld naar een avondje seafood bij de Red Lobster. We hebben gegeten tot we pijn in onze buik hadden, maar alles ging op! Helaas geen ruimte voor een toetje. Heel erg helaas want ze hadden Key Lime Pie op de dessertkaart staan.

Na het eten besloten we calorieën er in de Walmart uit te slenteren waar René en Zillah de bezoekers van Apple afdeling de stuipen op het lijf hebben gejaagd.


Dinsdag 2 mei stond Aquatica op het programma. Toen we van huis vertrokken was het aan het regenen, maar we zouden ons door die paar druppels niet laten tegenhouden. Het was nog steeds warm en in het water blijf je ook niet droog.
Onderweg zijn we nog even gestopt bij de 7 eleven voor een Big Gulp. Een liter drinken voor 79 cent bij een benzinestation. We hebben onze ogen uitgekeken. Een tankstation met zulke goedkope prijzen kan je je bij ons gewoon niet voorstellen. We zijn trouwens niet voor de Big Gulp gegaan, maar voor de Double Gulp omdat die bekers nog groter zijn. We hadden dus echt 2 handen nodig om ons drinken te kunnen dragen.

Toen we weer op weg waren naar Aquatica ging het regenen over in hozen. Bij het loket voor onze parkeerticket kregen we het gebaar dat we mochten doorrijden. Ze hoefden ons geld niet. De jongens in het loket stonden ons uit te lachen en verklaarden ons voor gek. Boeiend! In het zwembad hou je het toch niet droog. Het parkeerterrein was nagenoeg uitgestorven. We stonden pal naast de ingang. Ondertussen zagen we mensen het park alweer uitkomen. Gewapend met poncho's van de dollarstore, een soort action, om onze droge spullen droog te houden, zijn we het park ingelopen. We kregen te horen dat alle attracties gesloten waren door het onweer. Dat het onweerde hadden we tot op dat moment nog niet door gehad, maar onweer zal vast geen hele dag duren.

Op een kunstmatig aangelegd strand zonder plakzand vonden we wat droge plekjes onder een parasol. Hier hebben we onze spullen gedumpt en zijn we gaan wachten tot het sein werd gegeven dat alles weer open was.

Na een kleine 10 minuten gebeurde dat en zag ik alle bezoekers inclusief René en Zillah naar het golfslagbad rennen. 5 minuten later zag ik iedereen eruit strompelen. Het onweerde weer. Om 7 minuten later weer sein veilig te geven. Dit keer was nog niet iedereen in het water, René en Zillah wel, toen het verbod weer werd ingevoerd. Vanuit het water hoorde ik een hoop geboe en gejoel.

Toen voor de 3e keer het sein veilig werd gegeven was het echt veilig. Het is daarna niet meer ingetrokken. Ook klaarde de lucht op en kon Deborah bakken terwijl René en Zillah de glijbanen en wildwaterbanen gingen verkennen en uitproberen.
Toen dat was gebeurd kreeg Deborah een uitgebreid verslag over de leukste glijbanen en wildwaterbanen, waardoor er een nieuw plan kon worden gemaakt over de dingen die Deborah echt niet kon missen en dus door René en Zillah nog een 2e keer gedaan konden worden.

Om 18:00 uur sloot het park en dus gingen we even voor die tijd richting auto om nog de laatste souvenirs te scoren. De druk lag aardig hoog bij Deborah, want we hadden voor zo goed als niemand nog een souvenir en veel tijd is er ook niet meer.

Maar wees gerust lieve achterblijvers. We zijn geslaagd. Lief vriendinnetje Petra, dit keer geen spaarpot, want dat liep inderdaad uit de hand. Ik heb wat anders fouts voor je gevonden! Woehahahahaha